Każdy program służący do projektowania modeli blaszanych ma możliwość rozwijania giętych blach. Nie zawsze jednak można tak zbudować konstrukcję, aby była ona w pełni rozwijalna, gdyż zawiera przetłoczenia (przykładem takiego detalu może być dennica, której profil pokazany jest na rysunku 1). W takich sytuacjach pozostają dwa wyjścia – ręczne przybliżanie rozwinięcia metodami analitycznymi lub korzystanie z rozwinięć metodą komputerowej symulacji.
Bernard Pacula
Rys. 1
Detal zbudowany jest na podstawie szkicu, który w środowisku części można wykonać za pomocą modelowania powierzchniowego. Obracając profil wokół osi otrzymuje się zarys zewnętrzny dennicy. W celu ułatwienia operowania na krawędzi zagięcia, obrót wykonany jest początkowo jedynie na zakresie 270 stopni. Do tak przygotowanej powierzchni konieczne jest dodanie materiału, aby obiektem finalnym była bryła (Rys. 2). Wykonuje się to najprościej poprzez dodanie grubości do lica, przez polecenie Pogrubienie. Od tego momentu dostępna jest już bryła, która będzie musiała zostać zamieniona na element blaszany.
Aby dokonać takiej zmiany konieczne jest przełączenie się do środowiska części blaszanej, przez polecenie Narzędzia -> Przekształć -> Przełącz. W kolejnym kroku wystarczy już wykorzystać kolejne polecenie z tej samej grupy – Część cienkościenna na część blaszaną. Po wskazaniu geometrii do konwersji, na liście operacji pojawi się Transformacja. Oznacza to, iż bryła została zmieniona na blachę. Ponieważ obok tego wpisu widoczny jest znaczek błędnej operacji, można domyślać się, iż proces przebiegł nie do końca poprawnie. Wybierając rozwinięcie geometrii, można się przekonać, iż rozwinięta została jedynie ta część, która była stożkowa, a pozostały fragment modelu, zaczynający się od promienia zaokrąglenia, pozostał nierozwinięty (Rys. 3).
cały artykuł dostępny jest w wydaniu 12 (111) grudzień 2016
