Istnieje wiele typów laserów i ich kryteriów podziału. Jednym z nich jest klasyfikacja w zależności od ośrodka czynnego: lasery gazowe, lasery na ciele stałym, lasery półprzewodnikowe, lasery światłowodowe, lasery ekscymerowe, lasery chemiczne. Laser charakteryzuje się wieloma parametrami, z których główne to: długość fali, kształt wiązki i jej widmo, moc ciągła i szczytowa, czas trwania impulsu, częstotliwość repetycji. Te parametry w sposób znaczący wpływają na technikę cięcia laserowego, w ostateczności wykluczają niektóre lasery lub predestynują inne.
Opracowanie: Paweł Wrona
Cięcie laserowe to technika obróbki materiału poprzez dostarczenie wysokiej energii cieplnej w postaci promieniowania laserowego, a następnie usuwanie materiału w strefie cięcia (szczelinie) poprzez jego wypalanie, odparowanie lub stapianie. Jako medium pomocnicze stosuje się gazy robocze: tlen, azot. Kluczowe parametry, jakie zapewniają przebieg zjawiska, wydajność i jakość powierzchni, to:
- dopasowanie długości fali lasera do absorpcji materiału
- odpowiednio wysoka moc i energia promieniowania
- kształt wiązki i jej widmo
- układ prowadzenia wiązki
- parametry układu optycznego, głowicy tnącej
- charakterystyka obrabiarki: prędkość robocza, dokładność pozycjonowania
Przykłady cięcia laserowego
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Doświadczenie pokazuje, że dla cienkich blach tzn: grubość w zakresie 0,1 – 1 mm najlepiej stosować lasery jednodomowe o mocy od 100 W do 500 W (w szczególności – do 1 kW) i plamkę o średnicy do 10 µm. Dla blach o grubości w zakresie od 1 do 15 mm najlepiej stosować lasery wielodomowe o mocy od 0,5 do 2 kW i plamkę o średnicy od 50 µm do 250 µm. Cięcie laserem materiałów o grubości powyżej 15 mm jest możliwe ale raczej nieuzasadnione i nieopłacalne. W przypadku cięcia zdalnego (skaner laserowy) należy stosować jednomodowe lasery o mocy powyżej 1 kW.
cały artykuł dostępny jest w wydaniu 10 (37) październik 2010
