Polimery czyli związki wielkocząsteczkowe, dzięki swym unikalnym właściwościom, na dobre zadomowiły się w bardzo wielu gałęziach przemysłu. Jedną z grup, która znajduje szczególne zastosowanie są polimery fluorowe (fluoropolimery), otrzymywane przez polimeryzację lub kopolimeryzację fluoroalkenów.

Leszek Ciesielski, Dariusz Kurlit

Posiadają one bardzo silne wiązania C-F, najsilniejsze wiązania w chemii organicznej, co daje im niezwykłą odporność chemiczną. Duże rozmiary atomu fluoru utrudniają przenikanie atomów innych substancji do łańcucha węglowego, tworząc swoistą otulinę uniemożliwiającą ich degradację (rys. 2).
Flupropolimery, w zależności od stopnia nasycenia łańcucha węglowego atomami fluoru, dzielimy na częściowo fluorowane (np. PVDF) i całkowicie fluorowe (np. FEP czy PFA).
Jednym z pierwszych otrzymanych i zastosowanych polimerów tej grupy jest poli(tetrafluoroetylen) czyli PTFE, stosowany od lat 60-tych XX wieku, „żyjący” w świadomości społecznej jako TEFLON (nazwa handlowa produktu firmy Du Pont).


Rys. 1 Przykłady zastosowania fluoropolimerów:
ETFE GGS/FRP - Komora reakcyjna


Zakres stosowania
Fluoropolimery najczęściej stosuje się jako materiał okładzinowy, zabezpieczający części maszyn, instalacji w różnych procesach przemysłowych przed bezpośrednim kontaktem z agresywnymi mediami. Największe znaczenie mają następujące materiały:
PVDF, poli(fluorek winylidenu) (np. SYMALIT PVDF 1000). Jest to tworzywo twarde, o dużej wytrzymałości mechanicznej, odporne na działanie kwasów, zasad, silnych utleniaczy, wielu związków organicznych. Nieodporny na działanie rozpuszczalników polarnych (np. difenyloformamid, sulfotlenek dimetylu), a także acetonu i oleum.
ECTFE, kopolimer chlorotrifluoroetylen/etylen (np. SYMALIT ECTFE 1000). Jest on odporny na kwasy mineralne, kwasy utleniające, nieorganiczne zasady, czynniki trawiące, wszystkie rozpuszczalniki.
ETFE, kopolimer tetrafluoroetylen/etylen (np. SYMALIT ETFE 1000). Jest on odporny na kwasy, roztwory zasad, rozpuszczalniki i hydrolizę. Ma ograniczoną odporność na oleje, tłuszcz i kwasy utleniające.
FEP, kopolimer tetrafluoroetylen/heksafluoropropylen (np. SYMALIT FEP 1000). Posiada dużą odporność na kwasy, roztwory zasad, rozpuszczalniki, detergenty, oleje,wodę, światło. Niepalny.
PFA, kopolimer perfluoroalkoksylowy (np. SYMALIT PFA 1000). Charakteryzuje się dobrą stabilnością termiczną, odpornością na pełzanie, niskim współczynnikiem tarcia, dobrą odpornością chemiczną i ognioodpornością. Stosowany jest także jako klej topliwy (łatwe łączenie przez zgrzewanie, spawanie).

cały artykuł dostępny jest w wydaniu 11 (50) Listopad 2011

Czytaj także:

Druk 3D materiałów kompozytowych – metodologia i strategia zbrojenia

Samochodowe miasto. Edukacja i biznes motoryzacyjny w Autostadt

Klejenie kompozytów

Stal do produkcji form wtryskowych