19 kwietnia 2024


Technologie przyrostowe są jednymi z dynamicznie rozwijających się w ostatnich latach metod wytwórczych i zaliczane są do tzw. niekonwencjonalnych metod wytwarzania. Początkowo stosowane były do wydruku przestrzennego prototypów, oprzyrządowania i narzędzi do obróbki plastycznej np.: matryce, formy, modele i rdzenie odlewnicze. Szybkie prototypowanie obejmuje szereg takich technologii, dzięki którym możliwe jest  wytworzenie fizycznego modelu, bez konieczności opracowywania przyrządów i uchwytów technologicznych, wyłącznie na podstawie modeli bryłowych opracowanych w systemach CAD 3D. Przyjrzyjmy się kilku spośród tych metod.

Sławomir Błasiak, Paweł Łaski, Jakub Takosoglu

Stereolitografia
Technologia wydruku przestrzennego SLA (stereolitografia) – fotopolimeryzacja ciekłych kryształów. Istota tej metody polega na natryskiwaniu warstwy fotopolimeru o grubości 0,016 mm na podstawę budowania i utwardzaniu światłem UV.

connex350-copy
Rys. 1.1 Wielomateriałowa drukarka 3D
typu Connex 350

Materiał pomocniczy (suport) stanowi łatwo usuwalny żel. Innowacyjnością tej technologii jest możliwość natryskiwania dwóch różnych fotopolimerów w jednym procesie wydruku. Pozwala to na znaczne rozszerzenie możliwości tworzenia prototypów z materiałów o różnych właściwościach i wyglądzie, w jednym procesie wydruku. Dodatkowym atutem opisywanej metody jest możliwość mieszania dwóch materiałów o odmiennych własnościach fizycznych, w wyniku czego otrzymuje się paletę materiałów o parametrach innych niż bazowe. Przykładem urządzenia pracującego w opisanej powyżej technologii jest drukarka Connex 350 firmy Objet Geometries (Rys. 1.1).
Na rysunku 1.2 przestawiono model bryłowy amortyzatora zaprojektowany w SolidWorks.
W dalszym etapie model bryłowy zapisywany jest w uniwersalnym formacie STL i importowany do dedykowanego programu Objet Studio. Program ten posiada szereg funkcji pozwalających m.in. na wybór materiału drukującego, skalowanie, obracanie obiektu oraz na usytuowanie go na platformie drukującej. Widok głównego okna programu Objet Studio przedstawiono na rysunku 1.3.


cały artykuł dostępny jest w wydaniu 1-2 (52-53) styczeń-luty 2012