Projektując elementy przewidziane do produkcji metodą wtrysku należy uwzględnić wiele ważnych czynników. W zależności od przeznaczenia wypraski stosuje się odpowiednią grubość ścian, odpowiednie ich pochylenia oraz dobiera się materiał.  Te i wiele innych aspektów wpływają na ostateczny wygląd i jakość wypraski. SolidWorks (SW), jako wielomodułowe narzędzie, dostarcza wielu przydatnych funkcji ułatwiających pracę projektową z elementami z tworzyw sztucznych.

Paweł Kęska

Na wstępie, należałoby wyodrębnić dwa sposoby pracy w przygotowaniu elementu do wtrysku:
• Projekt od początku do końca wykonany w środowisku SolidWorks.
• Praca z plikiem zaimportowanym do SW z innych systemów CAD (bez możliwości edycji).
W pierwszym przypadku konstruktor korzysta z niezbędnych narzędzi dostępnych w konkretnym programie, mając możliwość edycji operacji na dowolnym etapie. Ponadto plik parametryczny umożliwia szybką aktualizację dokumentacji technicznej i łatwiejszą współpracę z oprogramowaniem typu CAM, zintegrowanym z SW.
Sytuacja druga, która najczęściej jest wynikiem wymiany plików pomiędzy różnymi aplikacjami CAD, skutkuje brakiem operacji w tzw. drzewie operacji oraz, w niektórych przypadkach, wymaga naprawy błędów w importowanej geometrii.
Program SolidWorks już w podstawowej wersji zawiera szereg narzędzi ułatwiających projektowanie wyprasek. Oprócz standardowych operacji bryłowych bardzo często wykorzystuje się narzędzia do modelownia powierzchniowego, gdyż w wielu przypadkach elementy przygotowywane do wtrysku cechuje skomplikowana budowa pod względem kształtu. Oprócz tego można włączyć specjalny pasek narzędziowy o nazwie Narzędzia do form.



Jak widać, dostępne polecenia (w pomarańczowym odcieniu) są to typowe narzędzia modelera powierzchniowego. Pozostałe operacje z tej grupy, też wykorzystują powierzchnie – powierzchnię zamknięcia stykowego, powierzchnie neutralne oraz te, powstałe w wyniku wstawienia linii podziałowej, formujące część od strony matrycy i stempla.
Wypraski cechują się określoną budową, która wynika z jej przeznaczenia. Jednocześnie muszą spełniać szereg wymagań technologicznych, takich jak:

• grubość oraz ukształtowanie ścian
• odpowiednie pochylenia
• wzmocnienia (żebra)
• otwory i podcięcia
• zaokrąglenia
• linie podziałowe i wiele innych

Na początku, po wczytaniu modelu, należy przewidzieć płaszczyznę podziału. Od tego wyboru będą w dalszej kolejności zależeć pochylenia, położenie otworów oraz zaczepów montażowych, sposób wykonania gwintów itp. W przypadku plików importowanych do SolidWorks najczęściej są to kompletne trójwymiarowe części, dla których należy przygotować część matrycy i stempla oraz ewentualne skorygować niektóre rozwiązania. Właśnie te zmiany mogą w pewnym zakresie powodować trudności. Wyobraźmy sobie sytuację, że otrzymujemy do dalszej obróbki element, któremu nie nadano pochylenia (lub przewidziano zbyt małe).
Analiza pochylenia wykryła w modelu ściany bez wymaganego pochylenia – dlatego należy wprowadzić korektę.