W celu przebadania (w skali) jaki będzie wpływ kompozytu na przyszły wytwór, wykonano stanowisko w postaci połowy ściany wagonu kolejowego (rys. 14). Wszystkie stanowiska zostały w pierwszej kolejności zamodelowanie, następnie poddane symulacji wytrzymałościowej. Ostatecznie na podstawie modeli 3D wygenerowano dokumentację techniczną.




Rys. 14. Ściana wagonu kolejowego w skali 1:4

Metoda doświadczalna
Tensometria zajmuje się metodami odkształceń ciał stałych. W praktyce laboratoryjnej pomiary odkształceń ogranicza się najczęściej do mierzenia wydłużeń na powierzchni ciała. Wynika to bezpośrednio z charakteru przyrządów pomiarowych jak również faktu, iż ekstremalne wartości odkształceń (naprężenia) występują zazwyczaj na powierzchni ciała. Pomiarów odkształceń wewnątrz ciała, ze względu na ich kłopotliwość, dokonuje się bardzo rzadko.
W układach pomiarowych stosowanych w pomiarach metodą tensometrii oporowej można wyróżnić cztery podstawowe części (rys. 15).



Część zasilająca w postaci generatora lub źródła prądu;
Mostek tensometryczny wraz z tensorem pomiarowym;
Wzmacniacz zwiększający bez zniekształceń wielkość impulsu z czujnika;
Urządzenie rejestrujące zmiany mierzonej wielkości.
Najczęściej stosuje się mostki, których zasada działania oparta jest na mostku Wheatstone’a. Schemat przedstawiono na rysunku 16.


Rys. 16. Schemat ideowy układu pomiarowego