Trzyosobowy zespół inżynierów podjął się analizy czujnika podpory motocykla pod kątem DFA (Design for Assembly) oraz próby zoptymalizowania wyrobu.
Michał Hałas
Czujnik podpory jest standardowym wyposażeniem praktycznie wszystkich nowoczesnych motocykli. Wyklucza on ryzyko, że motocyklista ruszy z wysuniętą/otwartą podporą. Jest to więc jeden z koniecznych elementów systemu bezpieczeństwa. Zasada działania czujnika na rysunku 1 jest następująca: tłok (4) porusza się w osi korpusu (1) sensora dzięki pracy sprężyny (11). Do tłoka przytwierdzone jest mocowanie kontaktu (6), wewnątrz którego znajduje się U-kształtny metalowy kontakt (8) wraz ze sprężyną (12) wypychającą go ku górze. W sytuacji gdy podpora jest schowana i nie podtrzymuje motocykla, tłok znajduje się w położeniu równowagi, a kontakt zwiera elektrycznie oba terminale (10, 19), na których przylutowane są dwa przewody (14, 15). Sygnał zwarcia wędruje przez parę terminali (19) konektora (18) wprost do komputera pokładowego ECU (electronic control unit). Gdy podpora się wysuwa, terminale się rozwierają. Pozostałe komponenty są potrzebne do zamknięcia obudowy korpusu i zapewnienia szczelności. W sumie wyrób składa się z 26 elementów, w tym z 20 unikalnych podzespołów.
Cały artykuł dostępny jest w wydaniu płatnym 3/4 (198/199) Marzec/kwiecień 2024
