Jedną z operacji bardzo często przeze mnie wykorzystywanych w modelowaniu powierzchniowym jest zastąp ścianę. Operacja, prosta w definiowaniu, pozwala w wielu sytuacjach oszczędzić czas i ewentualnie uniknąć błędów przebudowy po zmianach modelu (Rys. 29). 
Wyobraźmy sobie obiekt, w którym należy dodać wzmocnienie. Jeżeli podczas wyciągnięcia cienkościennego zaznaczymy pochylenie, to uzyskamy ściany zbieżne w jednym kierunku. Dlatego zamiast zaznaczenia pochylenia można dodać pochylenie oddzielną operacją pochylenia. Ale jednocześnie chcielibyśmy uzyskać zgodne pochylenie na końcach, aby ściany pokrywały się z istniejącym żebrem. Dlatego powinniśmy zastosować operację zastąpienia ścian. Odsuwając płaszczyznę żebra o zero (wówczas pojawia się opis kopiuj powierzchnię) tworzymy odniesienie do zastąpienia. Następnie wybieramy, którą ścianę chcemy zastąpić tą właśnie powierzchnią i gotowe (Rys. 30).
Projektując części gniazda formy również pracujemy z powierzchniami. W zasadzie każda z dostępnych operacji z grupy narzędzi do form w SolidWorks opiera się na powierzchniach. Będą to powierzchnie zamknięcia stykowego, powierzchnie neutralne prowadzone od linii neutralnej, powierzchnie blokujące itd. (Rys. 31).
Na końcu, kiedy program rozdziela matrycę i stempel powierzchniami formującymi obiekt „od góry” oraz „od dołu”, wszystkie powierzchnie zapisane są w folderach (Rys. 32).
Jest to o tyle ważne, że zaawansowani użytkownicy mogą te powierzchnie modyfikować ręcznie, pamiętając o ich połączeniu po zakończeniu pracy. Bardzo często zdarza się, że poprowadzona automatycznie powierzchnia neutralna nie daje dobrego rezultatu. Można próbować ręcznie modyfikować niektóre jej fragmenty będąc w edycji operacji, ale mimo wszystko efekt może okazać się niezadowalający. 
Dlatego korzystając z innych narzędzi powierzchniowych, w tym wyciągnięcia po profilach, powierzchni rozwijalnej czy rozejścia promieniowego, uzupełniamy brakujące fragmenty powierzchnie neutralnej łącząc wyniki (Rys. 33).
Bez znajomości modelowania powierzchniowego nie obejdzie się w pracy z obiektami skanowanymi, siatkami i chmurami punktów, które są wynikiem skanowania lub zapisu z programów graficznych. Jeżeli podczas konwersji siatek na powierzchnie nie ma błędów, to bardzo dobrze. Jednak w praktyce bywa zupełnie różnie. Wadliwe ściany lub otwarte krawędzie wymagają bezwzględnego usunięcia problemu, jeżeli model będzie dalej wykorzystany. 
Siatka może posłużyć jako odniesienie do zamodelowania kształtu, jeżeli nie mamy narzędzi do wygenerowania powierzchni lub jeżeli ich użycie nie daje dobrego wyniku. Jedną z technik odtwarzania geometrii będzie odwzorowanie, kawałek po kawałku, każdego fragmentu, wykorzystując narzędzia powierzchniowe. Oczywiście można łączyć te operacje z tym, co udało się automatycznie uzyskać kreatorem przygotowania powierzchni (Rys. 34). 
Bazując na punktach siatki rysujemy linie (najczęściej szkicem 3D), które są dalej wykorzystywane w różnych operacjach powierzchniowych (Rys. 35).
Przydatnym poleceniem wykorzystywanym w modelowaniu zarówno bryłowym jak i powierzchniowym jest usuń ścianę. Operacja świetnie sprawdzi się w pracy z plikami importów i w przypadku drobnych modyfikacji brył, pozwalając na usunięcie niepotrzebnych fragmentów modelu (Rys. 36).
Powierzchnie znajdują szerokie zastosowanie w projektowaniu elementów z tworzyw ale i w codziennej pracy konstruktora. Dlatego warto poznać możliwości modelowania powierzchniowego w SolidWorks by w konkretnej sytuacji móc szybko zastosować optymalne rozwiązanie.
Paweł Kęska
Instruktor SolidWorks
Czytaj także:
- start
- Poprzedni artykuł
- 1
- 2
- 3
- 4
- Następny artykuł
- koniec