Istnieje wiele rozwiązań przybliżających możliwości robotów do możliwości ludzkich. Bardzo trudno jednak zbudować materiał, który przekazywałby tyle informacji i bodźców, co ludzka skóra. W większości konstrukcji połączenie układów elektronicznych wyczuwających dotykiem ciśnienie, strukturę materiału, wilgotność, temperaturę itd. z bardzo elastyczną formą, napotyka na poważne trudności.
Nowa metoda, opracowana przez Mahmouda Tavakoli i Carmela Majidi, wydaje się stosunkowo prosta. Polega ona na naniesieniu szablonu obwodu na arkusz papieru do transferu i użyciu zwykłej drukarki laserowej. Szablon pokrywa się srebrną pastą, która przywiera tylko do miejsc zadrukowanych. Następnie pastę powleka się ciekłym stopem galu i indu, co zwiększa elastyczność szablonu oraz jego przewodność elektryczną. Wystarczy tylko dodać zewnętrzną elektronikę, np. mikrochipy z użyciem przewodzącego kleju z pionowo ułożonych cząstek magnetycznych osadzonych w żelu z alkoholu poliwinylowego. Rozwiązanie to ma znaleźć wiele zastosowań, zarówno w konstrukcjach robotów, jak i w protetyce.